Wprowadzenie do teorii dużego bipolaronu

Używaj±c metody adiabatycznej, wyprowadzili¶my równania opisuj±ce ruch wewnętrzny elektronów w bipolaronie oraz ruch względny polaronów z uwzględnieniem zwyrodnienia translatorycznego. Dokonano analizy zależności energii wiązania dużego bipolaronu i masy translacyjnej bipolaronu od separacji interpolaronowej i właściwości dielektrycznych ośrodka polarnego. Omówiono wpływ korelacji elektronowej na energię wiązania i masę translacji bipolaronowej. Uzyskano sekwencję terminów wywołanych elektronami i ich zależność od odległości pomiędzy polaronami. Obliczono częstotliwości najbardziej prawdopodobnych fototransakcji. Wyznaczono zakresy dopuszczalności dielektrycznej oraz stałe sprzężenia elektronowo-fononowego, w których występuje bipolaron trójwymiarowy. Analizie poddano gruntowy stan singletowy bipolaronu w rejonie pośredniej wytrzymałości sprzężenia. Stwierdzono, że struktura przestrzenna bipolaronu o pośredniej wytrzymałości na sprzężenie reprezentuje osiowo symetryczne quasi molekularne tworzenie się. Przedstawiono podstawowe i wzbudzone warunki elektroniczne bipolaronu.