Wirtualne granice

Lata prób i błędów zaowocowały szeregiem narzędzi i strategii zarządzania opracowanych bez znajomości wirtualnego sposobu myślenia, a raczej z zastosowaniem bezpośredniej siły fizycznej w celu skłonienia zwierząt do dostosowania się. Najnowsze obserwacje wskazują na element wirtualny stanowiący podstawę wszystkich zachowań zwierząt, którego narzędzia służą jedynie do uruchamiania, stanowiąc raczej środek interwencji fizjologicznej niż fizycznej, wykorzystujący cechy behawioralne zwierząt, w szczególności podejrzenia dotyczące wszelkich nowych form i utrzymania wirtualnej granicy. Zrozumienie dynamiki tego innowacyjnego podejścia wskazało na pozytywny długoterminowy potencjał znacznego zwiększenia odstraszania, który trwa dłużej niż interwencja fizyczna, oddziałując na większe obszary (klastry upraw, a nie pojedyncze uprawy), wymagając znacznie mniej wysiłku przy jednoczesnym zaangażowaniu ludzi/dzikich zwierząt w koegzystencję - granice ustalone raczej w mentalności zwierząt. Ta książka została przetłumaczona przy użyciu sztucznej inteligencji.