Błonnik pokarmowy, weganizm, genomika i epiigenomika

Ostatnio opisano dziedziczenie cech nabytych w oparciu o dziedziczenie hologenomu, w skład którego wchodzi genom z symbiotycznym mikrobiomem. Wysokie spożycie błonnika pokarmowego zmniejsza archaiczną endosymbiozę produkującą homo sapien species. Niskie spożycie błonnika pokarmowego zwiększa endosymbiozę i prowadzi do powstania gatunku homo neanderthalis. Archaea wydzielają wiroidy RNA, które mogą zostać przekształcone w wiroidy DNA i zostać zintegrowane z genomem funkcjonującym jako geny skokowe. Wiroidy RNA i ich szablony DNA integrują się z genomem w wyniku stresu środowiskowego, co prowadzi do elastyczności i dynamiki genomowej, które mogą być dziedziczone. Transfer nabytych znaków zależy od wzorców metylacji RNA, małych zakłócających RNA i prionów. Archealna endosymbioza jest więc sposobem na zmianę struktury genomowej, która może być dziedziczona w odpowiedzi na stres środowiskowy i psychologiczny.