Astronomowie Świata Wschodniego

We wczesnym średniowieczu Europa Zachodnia była przygnębiającym obrazem. Zwykle uważana była za ponurą porażkę w historii nauki, która w tym czasie znajdowała się pod pełną władzą religii. W Europie była to potęga chrześcijaństwa.Chociaż Europa Zachodnia była związana z Cesarstwem Bizantyjskim, pożyczała znacznie więcej od Arabów niż od Bizantyjczyków. Kontrast między Europejczykami i Arabami był głębokim strachem i podziwem, zmieszanym z uznaniem arabskiej wyższości. Pod koniec XI wieku, w czasie podboju Toledo (1085), ostatecznego podboju Sycylii (1091) i upadku Jerozolimy (1099), strach był znacznie słabszy niż biały. Być może to właśnie ta okoliczność pozwoliła Europejczykom skupić się na tym, co podziwiali w arabskiej kulturze duchowej. Może studiowaliby nauki arabskie, nawet gdyby nie mieli tych wojskowych sukcesów, ale faktem jest, że to właśnie w XIII wieku europejscy naukowcy zainteresowani nauką i filozofią zdali sobie sprawę, jak wiele musieli nauczyć się od Arabów, i zaczęli studiować główne dzieła arabskie, a także tłumaczyć je na język łaciński.