Chemia bionieorganiczna nukleotydów i analogów amin biogennych

Niniejsza praca dotyczy reakcje kompleksowania w układach jonów miedzi(II) z analogami amin biogennych i nukleotydami. W ramach badań wyznaczono skład i stałe trwałości połączeń w układach podwójnych poliamina/nukleotyd, Cu(II)/poliamina oraz układach potrójnych Cu(II)/nukleotyd /poliamina, gdzie poliaminami są: 1,2-diaminopropan (tn-1), 2-metylo-1,2-diaminopropan (tn-2) oraz 4,9-dioksa-1.12-diaminododekan (OSpm), a badanymi nukleotydami: adenozyno 5'-monofosforan i cytydyno 5'-monofosforan. Wykluczono udział w koordynacji atomów tlenu we wszystkich badanych układach z OSpm. W układach potrójnych Cu(II)/nukleotyd/poliamina ustalono tworzenie heteroligandowych kompleksów Cu(AMP)Hx(OSpm) oraz Cu(CMP)Hx(OSpm) z koordynacją przez atomy tlenu grupy fosforanowej oraz endocykliczne atomy azotu N(1), N(7) lub N(3) nukleotydów oraz niekowalencyjne oddziaływania ze sprotonowaną poliaminą. W procesach kompleksowania z tn-1 i tn-2 z jonami metalu ustalono wpływ bocznych grup metylowych poliamin działających jako zawada przestrzenna na tworzące się połączenia kompeksowe, zarówno w układach podwójnych Cu(II)/tn-1 i Cu(II)/tn-2 jak i potrójnych Cu(II)/nukleotyd/poliamina.