Detektor wychwytu elektronów (ECD)

Odkrycie chromatografii dokonane w Warszawie na początku ubiegłego wieku dzięki pracom Cwieta, zapoczątkowało rozwój metod analitycznych, które pozwoliły ludzkości przewidzieć i zapobiec zagrożeniom, jakie niósł rozwój jej cywilizacji. Największy wkład w badaniach nad skażeniem środowiska ma chromatografia gazowa powstała w latach 50-tych ubiegłego wieku w Anglii w wyniku prac Jamesa i Martina. W 1958 roku Lovelock opracował radiojonizacyjny detektor, nazwany detektorem wychwytu elektronów (Electron Capture Detektor-ECD). Dzięki wysokiej selektywności detektora ECD w stosunku do związków chlorowcowych i ich niskiej granicy wykrywalności, osiągającej ułamki pikograma, znalazł on zastosowanie w badaniach pozostałości pestycydów w środowisku, pomiarach stężenia freonów w atmosferze w zagadnieniach niszczenia ziemskiej warstwy ozonowej czy w badaniach związanych z nasilaniem się efektu cieplarnianego. Inne zastosowania detektora ECD to badania znacznikowe ruchu mas powietrza w meteorologii, znacznikowe badania wieku młodych wód podziemnych w hydrogeologii, badania procesów wentylacji w obiektach przemysłowych, w kopalniach czy w budynkach mieszkalnych oraz badania szczelności rurociągów gazowych lub kabli teletechnicznych. W książce opisano sposoby przygotowania chromatograficznego układu pomiarowego z detektorem ECD do analiz śladowych oraz podstawy teoretyczne jego pracy.