Ligandy ciekłokrystaliczne, a samoorganizacja nanocząstek złota

Zainteresowanie obiektami o rozmiarach rzędu kilku nanometrów wynika z ich unikalnych właściwości, pojawiających się przy przejściu od układów makroskopowych do obiektów nanometrycznych. Wiele uwagi poświęca się nanocząstkom złota, zmodyfikowanych powierzchniowo ligandami mezogenicznymi lub promezogenicznymi zawierającymi grupę tiolową. W stanie ciekłokrystalicznym obserwuje się szczególny stopień samoorganizacji wynikający z dążenia do obniżenia energii układu, co może zostać wykorzystane do otrzymywania układów przestrzennych dla zastosowania w nowych materiałach funkcjonalnych. Podczas badań wykonano wieloetapowe syntezy, w wyniku których otrzymano nowe ligandy mezogeniczne. Następnie wykorzystano je do syntezy układów hybrydowych łączących substancje ciekłokrystaliczne i nanocząstki złota.