Lubya - palestyńska wieś w Galilei

Monografia obejmuje historiografię, kulturę i tożsamość palestyńskiej wioski, Lubyi, zburzonej w 1948 r., wysiedlającej i rozpraszającej całą swoją ludność; obecnie zamieszkującej trzynaście różnych krajów w czterech zakątkach świata. W celu wymazania świadków i szczątków domów, zasadza się ogromny zielony las zwany "Lasem Południowoafrykańskim", aby zakopać ostatnie szczątki i zatuszować straszliwą zbrodnię wyburzenia. Około 3500 osób mieszkało w Lubyi przed Nakbą w 1948 roku, obecnie jest ich prawie 50 000. Główną metodą rekonstrukcji historiografii Lubi - największej w dzielnicy Tyberiady, a drugiej w Galilei - są wywiady jakościowe ze starszym pokoleniem, poparte archiwalnymi dokumentami w Jerozolimie, Nazarecie, Londynie; pamiętniki, artykuły prasowe i odniesienia historyczne. Wywiady przeprowadzono z młodym pokoleniem lubyjskim żyjącym na emigracji, aby śledzić ich aspiracje, sposób życia, pytanie o tożsamość, integrację i marzenia o powrocie.