Pustynnienie i degradacja ziemi w Iraku

Najbardziej ogólną definicję pustynnienia zdefiniowano w konwencji ONZ jako proces „degradacji gleby na obszarach suchych, półsuchych i suchych i wilgotnych, wynikającej z różnych czynników, w tym zmian klimatycznych i działalności człowieka”. Pustynnienie jest uważane za jeden z najpoważniejsze problemy, przed którymi stoi społeczność międzynarodowa. Wpływa na życie 20 procent światowej populacji i rozprzestrzenia się w tempie 6 milionów hektarów rocznie. Irak to kraina wielkiej różnorodności, która charakteryzuje się: rozległą pustynią, rozległą równiny aluwialne i wysokie góry. Ogromne obszary ziemi produkcyjnej podlegają pustynnieniu, co zmniejsza ich produktywność. Książka ta zajmuje się głównymi przyczynami, procesami i wskaźnikami degradacji gleby w Iraku i pokazuje niektóre wyniki stosowania teledetekcji, GIS i wskaźników spektralnych (NDVI) w badaniu pustynnienia i degradacji ziemi. Proces pustynnienia wnosi znaczący wkład w degradację jon podtrzymujących cykle biogeochemiczne, rozprzestrzenianie się ubóstwa obiektowego i utrata życia ludzkiego.