Obraz matki w literaturze polskiej na przestrzeni epok

W niniejszej pracy przedstawione zostały różne obrazy matek w literaturze polskiej z przekroju wielu epok literackich. Matek, które mimo swych wad, wpisują się w znany od dawna, a potwierdzony zresztą w większości przypadków doświadczeniem życiowym, symbol matki troskliwej, kochającej i cierpiącej z powodu rozłąki z dzieckiem. Utwory omawiane w pracy przedstawiają osobę matki w sposób, który mógłby wydać się banalnym, ale taki nie jest. Klasyka, po prostu, nie może być banalna. Wybrane przeze mnie postacie są matkami w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Jeśli znajdziemy tu wynaturzenia czy toksyczne rodziny, to nigdy nie wynika to z winy matek. One są wówczas bezbronnymi ofiarami, które mimo wszystko nie potrafią żywić urazy do swoich ukochanych dzieci. Kobiety, które chciałam opisać, to opiekunki, podpory i powierniczki. Matki kochające, które każdy chciałby mieć, nawet jeśli o tym otwarcie nie mówi. Osoby takie kojarzy się przede wszystkim z ciepłem domowego ogniska, z beztroskim i pięknym dzieciństwem, z olbrzymią dozą miłości. Pisarze i poeci na przestrzeni wieków oddawali swoimi utworami hołd tej najważniejszej w życiu każdego człowieka osobie.