Wielkanoc

Wielkanoc jest jednym z głównych świąt religii żydowskiej i chrześcijańskiej. Koncepcja Wielkanocy zmieniała się jednak nieustannie w historii, w zależności od pewnych wydarzeń. W III-2II tysiącleciu p.n.e. Wielkanoc była wiosennym świętem starożytnych żydowskich plemion koczowniczych zajmujących się hodowlą bydła, a samo słowo "pesach" oznaczało ofiarę przebłagalną (od pierworodnego bydła z wiosennego wycielenia). Wraz z podbojem Kanaanu w Palestynie przez Starożytnych Żydów w XIV-XIII w. p.n.e. i ich przejściem do osiadłego rolnictwa, święto Wielkanocne połączono ze świętem początku żniw - "mazzotem". W VII wieku p.n.e. ustanowienie Paschy zostało przypisane bogu Jahwe (faktycznie żydowskim kapłanom) i przypisane do czasu exodusu Żydów z Egiptu. Po ostatecznej klęsce królestwa żydowskiego przez Rzym (1 wiek p.n.e.), Pascha w judaizmie nabrała nowych cech związanych z wiarą w przyjście "zbawiciela" - Mesjasza. Chrześcijańskie święto Wielkanocy, ustanowione przez naukę Kościoła na pamiątkę "zmartwychwstania" założyciela chrześcijaństwa Jezusa Chrystusa, zostało zapożyczone z religii żydowskiej.