Dodatkowe książki ze Starego Testamentu 2

Dodatkowe księgi Starego Testamentu to Księga Tobitu i Księga Judyty; Pierwsza, Druga i Trzecia Księga Makabeusza. Kościół katolicki uważa je za kanoniczne drugiego rzędu, z wyjątkiem nieuznanej Trzeciej Księgi Machabeusza; Kościół prawosławny nie uważa ich za kanoniczne, ale uznaje je za "użyteczne duchowo"; kościoły protestanckie utożsamiają je z Apokryfą, to znaczy nie są święte; Judaiści nie włączają ich do swojego kanonu, ponieważ ich zdaniem Jahwe mógł mówić tylko po hebrajsku (właściwie "nadawany" przez zakulisowych kapłanów hipnotyzerów), a książki są komponowane w języku starogreckim (koin) i aramejskim. Autorzy tych książek są nieznani. Czas rzekomego pisania: IV-I wiek p.n.e. - Głównym celem tych ksiąg jest zmuszenie Żydów żyjących w obcym środowisku do zachowania wiary w Jahwe, a także udowodnienie "wybranym" kalectwa bałwochwalstwa i przekonanie ich o konieczności przestrzegania żydowskich norm zachowania i moralności niezbędnych do zachowania istnienia żydowskiego kapłaństwa.