Weganizm i tożsamość ludzka

Błonnik pokarmowy może zmieniać mikroflorę jelita grubego. Wysokie spożycie błonnika hamuje wzrost i endosymbiozę jelita grubego. Dieta o wysokiej zawartości błonnika pokarmowego hamuje rozwój endosymbiotyczny, prowadzący do zaniku homosyntezy gatunku. Dieta o niskiej zawartości błonnika pokarmowego hamuje wzrost kolonii i archaiczną endosymbiozę, przyczyniając się do neandertalizacji gatunku i mózgu. Gęstości populacji archeologicznej i quasi-gatunkowe sieci wiroidalne RNA określają homo sapien/homo neanderthalis gatunku, rasowego, kastowego, wspólnotowego, narodowego, seksualnego, metabolicznego, fenotypowego, immunologicznego, genotypowego neuronalnego, psychiatrycznego, psychologicznego i tożsamości indywidualnej. Homo neanderthalis charakteryzował się większą symbiozą endoarchaealną i był oporny retroviralnie. Homo sapiens miał mniejsze zagęszczenie symbiozy archaicznej, a więcej endogennej sekwencji retrowirusowej w genomie. Kasta i rasa nie są ustalonymi tożsamościami genetycznymi, ale symbiotycznymi reprezentacjami.