Shrimad Bhagvad Gita: Wieczna mądrość dla zwycięskiego zarządzania

W tradycji indyjskiej Bhagawad Gita, jak również epicki Mahabharata, którego jest częścią, przypisuje się mędrca Wjasę, którego pełna nazwa brzmiała Krishna Dvaipayana, zwana również Weda-Wjasą. Inna hinduska legenda stwierdza, że Wjasa opowiadał o tym podczas gdy bóstwo Ganesza, głowa słonia, złamało jeden ze swoich kłów i spisało Mahabharatę wraz z Bhagawad Gitą. Uczeni uważają Wyszasę za autora mitycznego lub symbolicznego, po części dlatego, że Wyszasa jest także tradycyjnym kompilatorem Wedy i Puran, tekstów pochodzących z różnych tysiącleci. Słowo Wiasa dosłownie oznacza "aranżer, kompilator" i jest nazwiskiem w Indiach. Według Kashi Nath Upadhyaya, uczonego z Gity, możliwe jest, że wiele różnych osób o tym samym nazwisku tworzyło różne teksty. Swami Vivekananda, dziewiętnastowieczny hinduski mnich i wedantista, stwierdził, że Bhagavad Gita może i jest stara, ale w historii Indii była w większości nieznana aż do początku VIII wieku, kiedy to Adi Shankara (Shankaracharya) rozsławił ją, pisząc na jej temat swój obszerny komentarz. Ta książka została przetłumaczona przy użyciu sztucznej inteligencji.