Subkliniczna niedoczynność tarczycy i nadczynność tarczycy

Subkliniczna niedoczynność tarczycy i nadczynność tarczycy są bezobjawowymi chorobami tarczycy, które mogą być wykryte tylko za pomocą badań laboratoryjnych. Zmiany te są widoczne na poziomie hormonów tarczycy w osoczu. Częstość występowania subklinicznych chorób tarczycy jest różna w różnych populacjach i w przypadku subklinicznej niedoczynności tarczycy waha się od 3 do 15%, a w przypadku subklinicznej nadczynności tarczycy od 3 do 10%, przy czym większa częstość występowania związana jest z wiekiem, płcią żeńską i nieoptymalnym stanem jodu. Ryzyko postępu subklinicznej niedoczynności tarczycy do nadczynności tarczycy wynosi około 2 do 6% rocznie; ryzyko to jest wyższe u kobiet niż u mężczyzn oraz u osób z wyższym poziomem tyreotropiny, osób z wyższym poziomem przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycy i osób z niskim normalnym poziomem wolnych T4.Ta książka została przetłumaczona przy użyciu sztucznej inteligencji.