Wolontariat pracowniczy i autonomia, ochrona pracowników sektora kosmetycznego w Zimbabwe

Wolontariat pracowniczy i autonomia odnoszą się do wolnej woli i niezależności pracowników w kształtowaniu procesów pracy w celu wpływania na pożądane wyniki. Prawo do strajku, prawo do tworzenia dobrowolnych związków zawodowych oraz prawo do dobrowolnych rokowań zbiorowych stanowią podstawę wolontariatu pracowniczego i autonomii. Wolontariat pracowniczy i autonomia przyszły jako odpowiedź na tendencje kapitalistyczne i uprzedzenia rasowe w kolonialnym Zimbabwe. Niemniej jednak walka o wolontariat i autonomię dotyczyła wszystkich pracowników bez względu na rasę. Kapitalizm i wolontariat pracowniczy nie są rdzennymi ideologiami, ale zostały przyjęte wraz z nadejściem cywilizacji zachodniej i zorganizowanych interakcji pracowniczych. ZCTU, jako puls ruchu robotniczego, rozwinęło się w stłumionym środowisku, które charakteryzuje się nugatywnymi negocjacjami zbiorowymi, które odbywają się na drodze arbitrażu i charakterem NEC finansowanych przez kapitał, zniechęceniem do prawa do strajku przez ustawy regulujące interakcje zatrudnienia odpowiednio w sektorze publicznym i prywatnym oraz brakiem autonomii związków zawodowych od elementów politycznych.