Elementy rytuału wisznuickiego w Bhagawata-puranie

Książka poświęcona jest kategoryzacji i analizie rytuałów wisznuickich w tekście Bhagawata-purany. Omawiane dzieło obok Mahabharaty i Ramajany jest jednym z najważniejszych hinduistycznych tekstów epickich. Mimo że należy do gatunku puranicznego, to reprezentuje kult jednej grupy religijnej – bhagawatów. Wzmianki o wspólnocie pojawiają się w pierwszych wiekach p.n.e., a omawiany tekst jest ich dojrzałym dziełem teologicznym, egzegezą wcześniejszej myśli bramińskiej. Z lektury wyłania się szczególny kult deprecjonujący sformalizowaną rytualną sferę religijności. Główne praktyki to spotkania, którym towarzyszy słuchanie i wyśpiewywanie religijnych opowieści; wizualizacje bóstwa oraz przygotowywanie się do śmierci. Ich celem jest rozbudzenie emocjonalności nakierowanej na bóstwo, której zewnętrznym rezultatem są łzy, drżenie, a ostatecznie religijne obłąkanie. Niniejsza praca rekonstruuje strukturę obrzędowości bhagawatów kategoryzując rytuały w trzy grupy: główne, zalecane, towarzyszące. Książka skierowana do religioznawców, teologów i orientalistów przybliża średniowieczne formy indyjskiego nurtu nabożnego oddania (bhakti) i łamie stereotyp postrzegania rytualistyki subkontynentu.