Integralny rozwój dziecka w koncepcji pedagogicznej Marii Montessori

Czy dziecko może uczyć się „przez przypadek”? Czy nauka musi być owiana negatywnymi doświadczeniami, i żmudną pracą? Czy w wieku przedszkolnym można mówić o duchowości? Odpowiedzi na te pytania po części odnaleźć można w systemie pedagogicznym Marii Montessori który mimo upływu lat wciąż nie stracił na swojej aktualności. Systemie w którym nie tylko mówi się o dziecku jako najważniejszej osobie pedagogicznych oddziaływań, lecz pokazuje się w jaki sposób pracować by nie przeszkadzać małemu człowiekowi w jego naturalnym rozwoju. Publikacja ta jest nijako apelem do przyszłych pedagogów aby nie próbowali „rosnąć za dziecko”, umniejszając tym samym wiarę w ogromny potencjał drzemiący w małym człowieku. Bowiem jak słusznie zauważył Konfucjusz zasada jaką wyznają dzieci podczas swej aktywności jest bardo prosta „Powiedz mi a zapomnę, pokaż mi a zapamiętam, pozwól mi to zrobić, a zrozumiem”. Dokładnie te zasadę wcieliła w życie Maria Montessori pokazując iż jeżeli słowa jednego z jej wychowanków: „Pomóż mi zrobić to samemu”- wcieli się w życie dzieci ujawniają tak ogromny potencjał o którego istnienie nikt ich nie posądzał