Granice związania państw członkowskich unijnymi prawami podstawowymi

Karta Praw Podstawowych ma od 1 grudnia 2009 roku moc prawnie wiążącą, stanowi integralną część prawa pierwotnego UE oraz korzysta z pierwszeństwa stosowania przed prawem krajowym. Sędziowie krajowi są zatem zobowiązani do stosowania Karty praw podstawowych we wszelkich sporach sądowych mieszczących się w zakresie jej stosowania. Problem związania państw członkowskich unijnymi prawami podstawowymi nie jest nowy. Jeszcze przed przyjęciem Karty Praw Podstawowych pojawiło się orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE na temat zakresu ich stosowania, jako zasady ogólnej prawa UE. Podstawowe znaczenie dla określenia granic związania państw członkowskich przepisami Karty ma wykładnia użytego w art. 51 ust. 1 KPP zwrotu: „w zakresie w jakim stosują one prawo Unii”. Sytuacja komplikuje się zwłaszcza w świetle złożoności obecnego systemu praw człowieka, na który oprócz KPP składają się konstytucje krajowe oraz Europejska Konwencja Praw Człowieka.